Tajemnica Kościoła Jezusa jest ujęta w wielu obrazach, a każdy z nich wnosi inny wymiar jego bogactwa. Najważniejsze z nich są trzy : Królestwo Boże na ziemi, jakie zakłada Jezus, tak bowiem jest on ujęty przez synoptyków: Winny krzew przedstawiony przez Jezusa, a opisany w Ewangelii Jana, oraz Ciało Chrystusa, o jakim pisze św. Paweł. Oprócz tych obrazów znane jeszcze są inne, jakie Jezus przedstawia w przypowieściach.
Po Soborze Watykańskim II Kościół jest rozumiany jako Nowy Lud Boży, a historia Izraela jest traktowana jako żywy model, realizowany w Kościele. Każdy obraz jest cenny, o ile jest otwarty na pozostałe. Jeśli jeden jest wyeksponowany a inne pominięte, to bogactwo tajemnicy Kościoła jest wypaczone. Obecnie jesteśmy świadkami takiego wypaczenia, które poszło po linii eksponowania Królestwa Bożego, rozumianego jako imperium, na wzór wszystkich imperiów, z jakimi mieliśmy i mamy do czynienia. Błąd polega na tym, że schematy ujęte w pojęciu ?państwa? i jego prawa są modelowane według państw świeckich, a wtedy Kościół jest daleki od tego, jaki Jezus zbudował, wyraźnie przestrzegając przed tym błędem.
Model świecki polega na piramidzie, której szczyt stanowi władza, panująca nad wszystkimi członkami Kościoła. Jezus natomiast w swoim Kościele tę piramidę postawił odwrotnie, uważając, że mający władzę w Kościele służą wszystkim, a nie wszyscy - władzy. Ten model zorganizowanego społeczeństwa jest piramidą stojącą na czubku, bo wtedy władza służy wszystkim. Ktoś powie że to nie jest logiczne, i słusznie. Normalna piramida to obraz logiki ludzkiej, a stojąca na czubku, to obraz logiki Boskiej, budowanej na Słowie, które Ciałem się stało i zamieszkało między nami. Jezus jest kamieniem węgielnym swego Kościoła.
Drugi błąd polega na tym, że Kościół Jezusa nie może wchodzić w układy polityczne. On bowiem na szachownicy świata jest figurą kontrowersyjną i nie może podpisywać umów, by nie tracić wolności. Świeckie podejście do władzy oraz wchodzenie w układy z władzami świeckimi, to potężne zagrożenie dla Kościoła Chrystusowego. Chcąc to dostrzec trzeba odpowiedzieć na dwa pytania: Czym jest Kościół Jezusa i jakie są jego przymioty.

Definicja Katechizmowa:
Słowo ?kościół? oznacza zwołanie, zgromadzenie przez Boga wybranego przez Niego ludu./?/ Pierwsza wspólnota tych, który uwierzyli w Chrystusa, określając się jako ?Kościół? uznaje się za spadkobierczynię zgromadzenia ludu wybranego pod Synajem, który otrzymał od Boga Prawo i został ustanowiony przez Niego Jego świętym ludem (KKK 751).
W języku chrześcijańskim pojęcie ?Kościół? oznacz zgromadzenie liturgiczne, a także świętą wspólnotę lokalną lub całą wspólnotę wierzących. Te trzy znaczenia są nierozłączne. Kościół jest ludem, który Bóg gromadzi na całym świecie /?/ Kościół jest Słowem i Ciałem Chrystusa? (KKK 752).

Kościół to Boże Środowisko
Istota życia Kościoła polega na stopniowym dorastaniu jego członków do miłości wzajemnej, która jest prawem ogłoszonym przez Jezusa w wieczerniku. Na czym ta miłość polega? Na spotkaniu z Jezusem na płaszczyźnie przyjaźni, a następnie na oczekiwaniu Jego decyzji, gdy łączy swoich przyjaciół. W ludzkiej przyjaźni przyjaciela szukamy. W Jezusowej - otrzymujemy. Jest to spotkanie dwu osób kochających Jezusa jako swego Przyjaciela i wchodzących w ścisłą współpracę w oparciu o zaufanie, jakim On darzy każdego z nich. Ta miłość wzajemna jest przez Jezusa jasno określona: To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeśli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. /?/ To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali (J 15,12-17). Mówimy o samym sercu Kościoła Jezusowego. Dorastanie do takiej miłości wzajemnej, to długa droga, a po otrzymaniu przyjaciele otwiera się przed nami jeszcze dłuższa.

Przypominam, że miłość Boga z całego serca swego, z całej duszy swojej, z całego umysłu i ze wszystkich sił to pierwsze przykazanie, a na nim zbudowane jest drugie: miłować bliźniego jak siebie samego. Tymi przykazaniami żył Izrael, jako lud wybrany. Jezus podnosi poprzeczkę i wzywa do doskonalenia nie tylko tych wymiarów miłości, ale jeszcze miłości nieprzyjaciół oraz miłości wzajemnej. Kościół żyje miłością objawioną nam przez Jezusa i pod tym względem jest jeszcze doskonalszym Bożym środowiskiem niż Izrael. Miłość wzajemna jest kamieniem węgielnym sakramentu małżeństwa i ślubu czystości.
Niewielu do tego dorasta. Dziś Kościół jest rozumiany przede wszystkim jako instytucja zbudowana na paragrafach prawa, które mają swoje plusy i minusy. Miłość wzajemna jest najdoskonalszą formą miłości, którą Jezus traktuje jako normę i nazywa ?przykazanie nowym?. Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali (J. 13, 34n). To przykazanie jest prawem życia Kościoła Chrystusowego. Dorastanie do tej miłości to główny cel życia Kościoła i w Kościele. Podkreślam, po miłości wzajemnej poznaje się uczniów Jezusa. Kto tą miłością nie żyje jest co najwyżej kandydatem na ucznia, a nie uczniem. Ta miłość wyróżnia nasz Kościół od wszystkich innych środowisk na ziemi.

Przymioty Kościoła

Jeden
Założony przez Jezusa Kościół jest jedyną i niepowtarzalną wspólnotą, na ziemi nie ma podobnej do niego. O Jedności decyduje to, że Jego Głową jest Chrystus. Kościół jest Jego Ciałem. To Ciało było i ciągle jest atakowane dzielone, ale dzielić można tylko to, co w Kościele jest ludzkie, nigdy to, co jest Boskie, bo Jezusa podzielić nie można.
Ataki na Jedność Kościół idą tak od zewnątrz jak i od wewnątrz, ale one tylko coraz bardziej ją doskonalą. Te ataki Kościół przyjmuje tak, jak to czynił Jezus. Już ta maleńka wspólnota, jaką zorganizował na ziemi, była atakowana, i to jeszcze za Jego życia, tak od zewnątrz, jak i od wewnątrz. Ataki potraktował jako oczyszczenie, a nie niszczenie. Wystarczy zobaczyć atak przeprowadzony przez szatana, który posłużył się Judaszem, aby Jezusa zamordować, i strachem Piotra, który zaparł się Mistrza. Jezus to wyraźnie zapowiedział: Uderzysz w pasterza, a rozproszą się owce (?.). Cała historia Kościoła Chrystusowego to nieustanne ataki na jego jedność. Tak było, jest i będzie do końca świata. Jedności Kościoła nie da się zniszczyć, bo ta jedność jest dziełem Boga a nie naszym.

Święty
Kościół Chrystusa żyje życiem Boga. Świętość to ŻYCIE Ojca i Syna i Ducha Świętego. Kto to Życie posiada, należy do Kościoła Chrystusowego. Różne są sposoby obecności świętości w Kościele. Jest Ona w Piśmie Świętym, które jest świętym Słowem Boga. Jest obecna w Eucharystii, jako Najświętszej Ofierze Jezusa i we wspólnocie, która tę Ofiarę składa na ołtarzu. Jest obecna w Komunii świętej i we wszystkich sakramentach. Świętość Kościoła jest złożona w ręce kapłana i on jest za nią odpowiedzialny. Dla nas, ludzi wierzących, jest to największa odpowiedzialność z jaką mamy do czynienia na ziemi. Atak na kapłanów jest atakiem na świętość Kościoła. Trzeba również przypomnieć, że świętość jest obecna we wszystkich którzy ją zdobywają, szczególnie w błogosławionych i kanonizowanych. Programowe niszczenie lub zaniedbywanie kultu świętych jest atakiem wymierzonym w świętość Kościoła Chrystusowego.
Obecnie jesteśmy świadkami ostrego ataku na świętość Kościoła i obserwujemy desakralizację wielu świętych miejsc, rzeczy oraz świętego czasu, szczególnie niedzieli. Ostatnim przykładem jest spalenie katedry Notre Dame w Paryżu oraz ataki na zgromadzonych w świątyniach katolików w Sri Lance (Cejlon). To tylko wezwanie do otwarcia oczu na to, z czym mamy do czynienia.

Powszechny (katolicki)
Kościół Jezusa przekracza wszystkie granice i jest otwarty na każdego człowieka dobrej woli, który chce do Chrystusa należeć. To jest jedyna organizacja na ziemi, w której jest miejsce na każdego: na dziecko i starca, geniusza i upośledzonego, zdrowego i chorego, bogatego i nędzarza, grzesznika i świętego. Powszechność Kościoła przekracza wszystkie granice kultur, układów politycznych, ekonomicznych, religijnych? Ustrój Kościoła Katolickiego jest najdoskonalszym globalizmem, a ten globalizm, o jakim się dziś dużo mówi, to jedynie nieudolna kopia globalizmu, jakim jest powszechność Kościoła Chrystusowego.
Nic więc dziwnego, że jesteśmy świadkami mocnego uderzenia w Kościół powszechny, dla którego żadne granice nie istnieją. Globalizm tego świata zaciera granice nawet między mężczyzną i kobietą, a globalizm Kościoła wszystkie granice szanuje i ceni je, jako bardzo twórczy element życia. Ono bowiem polega na napięciu, jakie istnieje między dwoma biegunami, łącznie z śmiercią i życiem, nienawiścią i miłością, czasem i wiecznością, mężczyzną i kobietą. Globalizm proponowany przez świat zmierza do likwidacji wszystkich napięć, a to jest równoznaczne z zaprogramowaną śmiercią wszystkiego.

Apostolski
Kościół przekazuje prawdę Objawioną Apostołom. Oni byli ostatnimi prorokami w historii zbawienia odpowiedzialnymi za prawdę przekazaną przez Boga. Objawienia prywatne akcentują tylko aktualność jednej z prawd Objawionych, publicznie przekazanych w Tradycji i Piśmie Świętym. Jezus jest Pełnią Prawdy i do niej już nic nie można dodać. Apostołowie Go poznali i umiłowali do tego stopnia, że oprócz Judasza, wszyscy potwierdzili autentyczność tej prawdy swym męczeństwem. Jan Apostoł był skazany na śmierć, ale podana trucizna mu nie zaszkodziła, dlatego w ikonografii jest przedstawiany z kielichem trucizny, jaki mu podano.
Błogosławiony kto prawdę przekazaną apostołom przyjmuje i według niej kształtuje swe życie. Istotą nauki Kościoła jest ta Objawiona prawda, która kształtuje każde pokolenie i w nim ma swoich świadków. Ludzi, którzy oddali życie za prawdę Objawioną w Jezusie jest miliony. Obecnie nie ma dnia, aby ich liczba nie rosła. Ważnym elementem apostolskości Kościoła Chrystusowego jest hierarchia, mająca swe stopnie, a na jej szczycie stoi metropolita. Tradycja najwyżej ceni metropolitę Rzymu, zwanego papieżem, który strzeże grobów dwu świętych Apostołów Piotra i Pawła.
Ataki na apostolskość Kościoła są wymierzone w hierarchię i duchownych. Ona może być całkowicie wymazana z obrazu Kościoła na ziemi, a Jezus ocali resztki w katakumbach, aby łańcuch rąk przekazujących apostolskość Kościoła była zachowany. Te ręce przekazują też godność kapłańską, a więc odpowiedzialność nie tylko za objawioną prawdę ale i świętość. Chrystusowy Kościół, żyjący przykazaniem wzajemnej miłości, bez duchowieństwa może przetrwać nawet wiele pokoleń. On będzie żył pragnieniem Eucharystii, a to pragnienie jest duchową Komunią. Jak jest chrzest pragnienia, tak jest również pragnienie świętej Komunii.
Biskupi mają wzór Jezusa jako Dobrego Pasterza i odpowiedzą przed Nim za to, w jakim stopniu umieli kochać Jego i owce, za które Jezus uczynił ich odpowiedzialnymi. Aż trzy razy pytał Piotra: Miłujesz Mnie więcej niż ci? I słysząc odpowiedź pozytywną za każdym razem mówił: Paś owce moje. Moje, nie twoje. Hierarchia to grono pasterzy w Kościele, którzy odpowiadają przed Jezusem za Jego owce. Po odpowiedzialności za świętość jest to największa odpowiedzialność, z jaką mamy do czynienia na ziemi. Ilu do tej odpowiedzialności dorasta? A jeśli nie dorasta, to dlaczego przyjmuje to zadanie? Aktualne i ważne pytania dotyczące współczesnej hierarchii. Oczywiście Jezus zawsze ma odpowiedzialnych pasterzy i na nich jest budowany Jego Kościół.

Katechizm wymienia te cztery przymioty Chrystusowego Kościoła: jeden, święty, powszechny i apostolski. Są jednak jeszcze inne, których z różnych powodów Katechizm nie wymienia. Krótko je zasygnalizuję.

Prześladowany
Jezus powiedział o swym Kościele: Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak bowiem prześladowano proroków, którzy byli przed wami (Mt 5, 11n).
Prześladowanie, i to krwawe, jest ważnym przymiotem Kościoła Jezusowego. Jego dzieje, to nieustanne dzieje Chrystusa na ziemi. Kościół jest niewygodny dla mających władzę i dysponujących siłą, którzy nie liczą się ze sprawiedliwością i prawdą. Tak jak niewygodny był Jezus, bo On zawsze był posłuszny Ojcu i Jego traktował jako jedynego przełożonego. Realizował Jego programy, na co - twórcy programów tego świata - nie mogą się zgodzić.
Nasze ostatnie sto lat to bardzo mocne uderzenia w Kościół, i to na zasadzie prześladowania. Nie zawsze ono jest krwawe, ale męczenników jest wielu. Chodzi o uderzenia w Armenii, w Meksyku, w Hiszpanii, w czasie II wojny światowej, a na tym nie koniec?

Ubogi
Jezus przed ukrzyżowaniem został pozbawiony wszystkiego, nawet szat, a w swej Ewangelii jako pierwszy punkt kodeksu swego Kościoła stawia: Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. (Mt 5,3). Ubóstwo jest ważnym przymiotem Kościoła Chrystusowego, bo ono gwarantuje wolność. W Kościele do wszystkiego, co można przeliczyć na pieniądze, ma dostęp książę tego świata. Wiemy, że Kościół wiele razy tracił wszytko. Utrata jednak dóbr tego świata nie jest niszczeniem Kościoła, lecz jego doskonaleniem. Wartości ducha zostają, a bez oprawy w dobra materialne, błyszczą o wiele wyraźniej.
Ubóstwo to ważny przymiot Kościoła Chrystusowego i aktualny, bo jesteśmy świadkami wielu wysiłków, aby wszystko co mają ludzie Kościoła, było im zabrane. Chodzi o zaplecze materialne każdej parafii, diecezji, każdego klasztoru czy domu zakonnego, każdej instytucji tworzonej i zarządzanej przez kościoły lokalne. Kościół zawsze miał ludzi bogatych, nawet bardzo bogatych, ale prawnie ich majątek był ich własnością, a nie Kościoła. Wspierali ubogich w Kościele, za co otaczano ich szacunkiem. Umieli wykorzystać posiadane talenty. Ale i w tych ludzi wymierzono uderzenie, które w ostatnim wieku szło po linii haseł komunizmu. Bogatym trzeba zabrać i równo podzielić, rozdając tym, którzy nie mają. Zabierano, mordowano, niszczono?

Wolny
Mówiąc o przymiotach Kościoła, najrzadziej mówi się o jego wolności. Jezus był zawsze wolny, nawet gdy zastosowano wobec niego przymus, bo On się na to dobrowolnie zgadzał. Zasze On był panem sytuacji. W tym duchu wychowywał uczniów odsłaniając im wszystkie mechanizmy zniewalające człowieka. Wprowadzał ich w prawdę, czyli w poznanie mechanizmów dobra i zła, świętości i grzechu. W Ewangelii prawda o ciemności jest równie ważna jak prawda o światłości, podobnie jest z prawdą o nienawiści i o miłości. Jakiekolwiek zlekceważenie prawdy o ciemności natychmiast prowadzi do zakłamanego idealizowania. W Kościele Chrystusa ludzi naiwnych nie ma. Jeśli są, to naiwność ich kompromituje.
Od rewolucji Francuskiej ?wolność? została potraktowana jako bożek. Hasło rewolucji to: ?Wolność, Równość i Braterstwo?. Hasło miało smak ewangeliczny, ale Ewangelii w nim nie było. Bożek wolności przejął władzę nad wszystkimi, którzy chcą robić to, co im się podoba, odrzucając obiektywną hierarchię wartości. Braterstwo polegało na ścinaniu braci na gilotynie, a równość dała te same prawa mądrym, jak i głupim.
Ta rewelacja rozlała się po świecie i wysokie jej fale są współczesnym potopem. Tylko nieliczni na tratwach prawdziwej wolności, szacunku do każdego człowieka i braterskiej miłości czekają na zakończenie tego potopu. Rewolucja francuska i wszystkie jakie się na niej wzorowały, kłaniają się jej bożkom, a szczególnie ?wolności?? Kościół Chrystusowy jest od tych bożków wolny, a ci którzy zostali ochrzczeni, a palą kadzidło przed nimi, już do Kościoła nie tylko nie należą, ale są jego wrogami.

***
Podsumowuję to, co powiedziałem. Kościół jest środowiskiem Bożym założonym przez Jezusa, który żyje Jego nauką i przykładem. Jezus w tym środowisku jest obecny i osobiste spotkanie z Nim decyduje o przynależności do Jego Kościoła. Prawem tego środowiska jest miłość wzajemna, oparta na ?przykazaniu nowym?, jakie ogłosił Jezus w wieczerniku. Jego Kościół jest jeden, święty, powszechny, apostolski, ubogi, prześladowany i wolny. Dziś, wobec Was, dziękuję Bogu za przynależność do tego Kościoła. Jest to najdoskonalsze środowisko, z jakim na ziemi mamy do czynienia.

Please publish modules in offcanvas position.

Free Joomla! templates by Engine Templates