Owoce Ducha Świętego
Owoce Ducha Świętego są wynikiem współpracy łaski z wolnością człowieka. Są jedne i te same dla wszystkich. Każdy może być kochać, być radosny, pełen pokoju, cierpliwy, uprzejmy, dobry, wspaniałomyślny, cichy, wierny, skromny, wstrzemięźliwy, czysty. Są one efektem współpracy człowieka z Duchem Świętym. Przez życie sakramentalne, modlitwę, pracę nad sobą i wypełnianie woli Boga można je osiągnąć.
Tradycja Kościoła mówi o dwunastu owocach Ducha Świętego, a wymienia je wszystkie św. Paweł w Liście do Galatów (Ga 5,22-23). Współczesne przekłady mówią w tym miejscu o dziewięciu owocach: Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Natomiast tradycja przejęła listę dwunastu owoców ze starego łacińskiego tłumaczenia: tzw. Wulgaty Klementyńskiej: Owocem zaś Ducha jest: miłość, wesele, pokój, cierpliwość, dobrotliwość, dobroć, nieskwapliwość, cichość, wiara, skromność, wstrzemięźliwość, czystość.
Owoce Ducha Świętego w relacji do Boga
Miłość
Na samym początku listy owoców widać stosunek duszy do Boga. Miłość w nas jest tym, co jednoczy nas z Bogiem. Jest postawieniem Go na pierwszym miejscu w swoim życiu.
Radość (wesele)
Radość wypływa ze świadomości, że Bóg mnie kocha oraz potrzebuje i jest przy mnie cały czas ? zwłaszcza pośród cierpień i trudności. Radość to również przepełnione wdzięcznością serce człowieka za dobroć Boga, której doświadcza na każdym kroku. Radość nie ma nic wspólnego z posiadaniem, dlatego możemy być radośni nawet wtedy, gdy cierpimy.
Pokój
Pokój to zgoda człowieka z Bogiem, z samym sobą i innymi ludźmi.
Owoce Ducha Świętego w relacji do bliźniego
Cierpliwość
Cierpliwość to ufne trwanie w nadziei i oczekiwanie na działanie Boga w życiu, pozwalające przetrwać kryzysy i cierpienia. Cierpliwość to również znoszenie siebie i innych w wadach i niedoskonałościach.
Uprzejmość (życzliwość)
Ma wymiar jednoczący, buduje mosty między ludźmi. Jest oznaką nie tyle kultury osobistej, co szacunku i otwartości. Wyraża się przez uśmiech oraz słowa: proszę, przepraszam, dziękuję.
Dobroć
Jest gotowością do wszelkiego dobrego czynu zgodnie z wolą Pana Boga. To czynienie dobrych uczynków i dostrzeganie w drugim człowieku dobra, a także przyjmowanie z wdzięcznością dobra od drugiego człowieka. Dobroć płynąca z serca jest wyczuwalna przez innych i tworzy wokół atmosferę, która przyciąga.
Wspaniałomyślność (długomyślność)
To najdoskonalsza forma miłości bliźniego. Dzięki niej człowiek wierzący patrzy na wszystkich z życzliwością i życzliwie ocenia braki innych. Wspaniałomyślność cechuje wytrwanie i nieustawanie w czynieniu dobra niezależnie od okoliczności.
Cichość (opanowanie)
Oznacza skłonność do czynienia dobra bez rozgłosu nie tylko wobec tych, których kochamy, lecz także wobec osób nieznajomych. Oznacza również przebaczenie złego i tłumienie niechęci. Jezus mówi o błogosławionych ludziach cichego serca, ponieważ oni na własność posiądą ziemię.
Wierność
Jest podstawą zaufania. To czyny zgodne ze słowami. Wierność to trwanie przy podjętych świadomie i dobrowolnie zobowiązaniach pomimo przeciwności. Wierność kieruje się prawdą oraz przeciwstawia kłamstwu. Nawet jeśli dopuściło się niewierności, to wraca na właściwą drogę. Jest naśladowaniem wierności samego Boga wobec człowieka.
Owoce Ducha Świętego w relacji do siebie
Skromność
Możemy wyróżnić skromność wewnętrzną i zewnętrzną. Skromność wewnętrzna to prostota i uporządkowanie oraz świadomość, że wszystko, co jako osoba potrafię i posiadam, jest darem Bożym. Dlatego wierzący cechujący się skromnością nie będzie przeceniał ani nie doceniał swoich umiejętności, a za ich pochwałę ze strony drugiego podziękuje jemu i Bogu. Skromność zewnętrzna to właściwy ubiór, słowa, postawa, zachowanie, wrażliwość, delikatność i szacunek w stosunku do innych.
Wstrzemięźliwość
Oznacza opanowanie, umiarkowanie lub powstrzymywanie się od czegoś. Owoc ten pozwala rozsądnie korzystać z powierzonych sobie dóbr i zgodnie z ich przeznaczeniem. Pozwala także rozsądnie korzystać z dozwolonych przyjemności, a czasem rezygnować z nich dla innych celów podyktowanych miłością.
Czystość
Czystość dotyczy całego człowieka. Wypływa z faktu, że ciała nasze są świątyniami Ducha Świętego. Dlatego cały człowiek ma służyć budowaniu królestwa Bożego już tu na ziemi. Czystość wymaga szczególnej uwagi wobec naszych zmysłów, przez które może wejść grzech. Czystość moralna, czyli czystość serca jest wolnością od zła, grzechu i podstępu. Wymaga ona ciągłej pracy. Nie jest czymś, co się zdobywa raz na zawsze. Trzeba ją pielęgnować, a utraconą ? odzyskać. Czystość jest zatem autentycznym przeżywaniem faktu, że chrześcijanin jest świątynią Ducha Świętego. Jezus mówi o błogosławionych ludziach czystego serca, ponieważ oni będą oglądać Boga.
Każdy chrześcijanin, który żyje w stanie łaski uświęcającej, ma w sobie zalążek tych owoców. Sam Bóg daje je wierzącemu w łasce chrztu i niewinności dziecka Bożego, w łasce przychodzącego Ducha Świętego i sprawiedliwego życia, w łasce skruchy i żalu, w łasce poznania i doświadczania Bożej miłości, w błogosławieństwach, którymi obdarza w codzienności. Od wierzącego zależy, czy i w jakim stopniu rozwinie je w swoim życiu. Początkowo rozwijanie owoców może przychodzić z trudem. Wytrwanie w postanowieniu ich przynoszenia może być z jednej strony próbą, ale z drugiej strony ich wytrwałe praktykowanie rodzi z czasem pewną łatwość ich wydawania. Pomagają w tym trzy myśli:
1) Cenię sobie Boga ponad wszystko i chcę poznawać oraz doświadczać Jego samego, Jego miłości i dobroci.
2) Chcę kochać Boga całym sercem i dla Niego chcę złożyć ofiarę z siebie, swoich przyzwyczajeń i egoizmu.
3) Chcę kochać mądrze siebie i bliźniego.
Wydawane owoce przynoszą nagrodę same w sobie. Rozwijana miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wspaniałomyślność, cichość, wierność, skromność, wstrzemięźliwość i czystość są już nagrodą na ziemi. Pozwalają one doświadczać miłości Boga i kochać Go coraz piękniej, dają wewnętrzne szczęście, a także ludzką wdzięczność już tutaj, ale przede wszystkim prowadzą do szczęścia pełnego: przebywania z Bogiem w niebie.
